- ожанг
- [آژنگ]чине, ки ба сабаби пирӣ ё хашму ғазаб дар ҷабин пайдо мешавад, чин, оҷинг
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
анҷухидан — [انجوخيدن] кҳн. чини ожанг пайдо кардани пӯсти рӯй ё тани одам … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
жанг — I [ژنگ] 1. кит. занг, зангор 2. шакли кӯтоҳшудаи ожанг; оҷинг II [ژنگ] шакли кӯтоҳшудаи Аржанг … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
оҷинг — [آجنگ] ниг. ожанг: оҷинги пешонӣ, оҷинги рӯй … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
пажмурдарӯй — [پژمرده روي] он ки рӯяш ожанг дорад (аз ғам ё аз синну сол), пир … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
хатак — [خطک] 1. ҷӯяк, шиёр 2. маҷ. ожанг … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
чин — I [چين] 1. асоси замони ҳозира аз феъли чидан 2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънии чидашуда (гулчин, дастчин, таҳчин…) чинанда, ҷамъоваранда (суханчин, пахтачин…), ба худ гиранда, ҷаббанда (арақчин, обчин…) II [چين] 1. шикан,… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ